The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
benedyktyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. benedyktynnie; lm M. benedyktyni {{/stl 8}}{{stl 7}} członek zakonu reguły św. Benedykta, założonego w VI w., uznającego izolację od świata w klasztorze, całkowite posłuszeństwo wobec przełożonych, obowiązek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
benedyktyn — m IV, DB. a, Ms. benedyktynnie 1. lm M. i, DB. ów «członek zakonu założonego przez św. Benedykta z Nursji; w lm nazwa tego zakonu» Klasztor benedyktynów. 2. lm MB. y «likier korzenno ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktynka» Pić … Słownik języka polskiego
benedyktynka — ż III, CMs. benedyktynkance; lm D. benedyktynkanek 1. «zakonnica reguły św. Benedykta; w lm nazwa tego zakonu» 2. → benedyktyn w zn. 2 … Słownik języka polskiego
